Ένας νέος δείκτης κατατάσσει την εθνική αξιοπρέπεια
Από το διάστημα, η ανοιχτή μπλε κουκίδα του πλανήτη μας φαντάζει ως μία σφαίρα χωρίς σύνορα που επιπλέει ανάμεσα στα αστέρια. Αλλά oi άνδρες του κόσμου γνωρίζουν καλύτερα : η γη είναι σκαλισμένη σε χώρες. Τα σύνορα μας χωρίζουν. Μας οδηγούν να αναζητούμε το προσωπικό μας συμφέρον, αντί να επιδιώκουμε μια κοινή, πλανητική αλληλεγγύη. Όμως, ο Δείκτης Καλής Χώρας, που κυκλοφόρησε στις 24 Ιουνίου από τον Simon Anholt, έναν ανεξάρτητο σύμβουλο πολιτικής, έχει ως στόχο να το ξεπεράσει αυτό. Κατατάσσει τις χώρες με βάση το πόσα κάνουν για τις άλλες χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ιρλανδία και η Φινλανδία βρίσκονται στην κορυφή. Η Λιβύη είναι στον πάτο. Το μέτρο βασίζεται σε 35 σύνολα δεδομένων τα οποία κατανέμονται σε επτά τομείς, όπως η τεχνολογία, η υγεία και ο πολιτισμός. Η ιδέα είναι έξυπνη, αλλά η εκτέλεση είναι δύσκολη. Ο δείκτης ταξινομεί συχνά τις χώρες με βάση το Α.Ε.Π. για να δώσει στις φτωχές χώρες μια ευκαιρία εναντίον των πλούσιων χωρών. Αυτό είναι ωραίο, αλλά είναι η Κύπρος πραγματικά ένας ηγέτης τεχνολογίας ή η Μάλτα ένα πολιτιστικό υπόδειγμα; Και ο τομέας "ειρήνη και ασφάλεια" είναι εσφαλμένος : τιμωρεί τις χώρες που εμπλέκονται σε ένοπλες συγκρούσεις στο εξωτερικό ή που πωλούν όπλα. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι αυτό προωθεί έναν σταθερό κόσμο. Παρόλα αυτά, ο δείκτης είναι μια αξιόλογη άσκηση για να φανταστούμε πώς οι χώρες θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν η μία την άλλη, όταν έχουν ως στόχο να εξυπηρετήσουν τους άλλους.
Το αυθεντικό άρθρο βρίσκεται στην ιστοσελίδα του "The Economist".
