Η ανακάλυψη των ευρωπαίων αγοραστών τροφίμων ότι κάποιοι από αυτούς έτρωγαν κρέας αλόγου αντί για βοδινό είναι, κατά μία άποψη, αποτέλεσμα μίας τάσης στον πλούσιο κόσμο. Η δαπάνη για τρόφιμα, ως μερίδιο του συνολικού εισοδήματος, έχει μειωθεί σημαντικά, σε όφελος, λένε κάποιοι, της ποιότητας. Αυτό είναι ένα πρόβλημα : οι άνθρωποι στις φτωχές χώρες είναι αναγκασμένοι να δαπανούν ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο του οικογενειακού εισοδήματος στην αγορά τροφίμων. Όπως δείχνει το διάγραμμα, αυτή η συσχέτιση δεν είναι απόλυτη : οι Ινδοί, για παράδειγμα, ξοδεύουν μικρότερο μερίδιο του προϋπολογισμού σε τρόφιμα απ' ότι οι Ρώσοι. Γενικά, όμως, όσο οι χώρες αναπτύσσονται, οι άνθρωποι ξοδεύουν όλο και λιγότερο σε φαγητό. Οι Νοτιοκορεάτες ξόδευαν το ένα τρίτο του εισοδήματός τους σε τρόφιμα το 1975. Τώρα, το ποσοστό είναι 12%. Αυτό αφήνει ένα περίσσευμα χρημάτων για πιο απολαυστικά πράγματα στη ζωή. Οι Ούγγροι προηγούνται στο θέμα αυτό : αφιερώνουν περίπου 10% του οικογενειακού εισοδήματος σε αλκοόλ και καπνό.
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ιστοσελίδα του Economist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου